 | |
| Το αρχαίο θέατρο των Συρακουσών |
Οι Συρακούσιοι, όταν κατάλαβαν τη
δύσκολη θέση, στην οποία είχαν περιέλθει οι Αθηναίοι, εξαπέλυσαν επίθεση
εναντίον τους τόσο στη στεριά, όσο και στη θάλασσα.
Αποτέλεσμα της επίθεσης
αυτής ήταν να σκοτωθεί ο Ευρυμέδοντας και να καταστραφεί το πλοίο του, καθώς
και άλλα πλοία του αθηναϊκού στόλου. Ταυτόχρονα ο Γύλιππος από την ξηρά
προσπάθησε με μέρος των σπαρτιατικών ενισχύσεων να καταλάβει την παραλία για να
εξολοθρεύσει τους Αθηναίους που έβγαιναν από τα πλοία και για να βοηθήσει τους
Συρακουσίους να τα καταλάβουν και να τα τραβήξουν στη στεριά. Ωστόσο, η
επιχείρηση αυτή απέτυχε, καθώς οι Αθηναίοι υπερίσχυσαν κι έτρεψαν σε φυγή τους
αντιπάλους τους σκοτώνοντας πολλούς από αυτούς.
Ωστόσο αυτή η επιτυχία των
Αθηναίων δεν είχε συνέχεια, καθώς οι Συρακούσιοι έφραξαν το στενό στόμιο του
λιμανιού παρατάσσοντας δίπλα δίπλα διαφόρων ειδών αγκυροβολημένα σκάφη ώστε τα
αθηναϊκά πλοία να μην μπορούν να εκπλεύσουν. Τα αθηναϊκά πλοία ξεκίνησαν αμέσως
προς το φράγμα επιχειρώντας έξοδο. Οι Συρακούσιοι όμως, αφού τοποθέτησαν μερικά
δικά τους πλοία να φυλάνε την έξοδο, παρέταξαν τον υπόλοιπο στόλο τους σε
ημικύκλιο μέσα στο λιμάνι ώστε να μπορούν να επιτεθούν κατά των αντιπάλων τους
από όλες τις πλευρές. Οταν οι Αθηναίοι πλησίασαν στο φράγμα, κατόρθωσαν να
απωθήσουν τα πλοία που το φρουρούσαν αλλά αμέσως δέχθηκαν τις επιθέσεις των
υπολοίπων από διάφορες κατευθύνσεις, και η ναυμαχία άρχισε από το φράγμα και
εξαπλώθηκε σε όλο το λιμάνι και σύμφωνα με τον Θουκυδίδη ήταν τόσο σφοδρή, που όμοιά
της δεν είχε γίνει στο παρελθόν. Τελικά, νικητές στην πεισματική αυτή σύγκρουση
αναδείχθηκαν οι Συρακούσιοι. Ετρεψαν σε φυγή τους Αθηναίους, από τους οποίους,
όσοι δεν χάθηκαν στη θάλασσα, βγήκαν στην ξηρά και έτρεξαν να σωθούν στο
στρατόπεδό τους.
Μετά την ήττα τους αυτή, οι
Αθηναίοι δεν είχαν πλέον άλλη λύση παρά να δοκιμάσουν να διαφύγουν διά ξηράς
προς κάποια φιλική περιοχή. Ξεκίνησαν, λοιπόν, χωρισμένοι σε δύο τμήματα, ένα
υπό τον Νικία και ένα υπό τον Δημοσθένη, και η πορεία τους διήρκεσε οκτώ
ημέρες. Ωστόσο, ο Γύλιππος και οι Συρακόσιοι τους κατεδίωξαν με αποτέλεσμα να
γίνουν και άλλες συγκρούσεις, οι οποίες κατέληξαν στην παράδοση του τμήματος
του Δημοσθένη. Το τμήμα του Νικία το πρόλαβαν οι Συρακόσιοι και οι
Πελλοπονήσιοι κοντά στον ποταμό Ασίναρο, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί μια
τρομερή σφαγή των Αθηναίων, με αποτέλεσμα το ποτάμι να βαφεί κόκκινο από το
αίμα, κάτι που όμως δεν εμπόδιζε τους Αθηναίους, που στο μεταξύ υπέφεραν από
δίψα, να πίνουν το νερό του.
Οι λίγοι επιζώντες παραδόθηκαν
και η τύχη των αιχμαλώτων υπήρξε πραγματικά τραγική. Οι στρατηγοί Νικίας και
Δημοσθένης εκτελέστηκαν δημοσία. Οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στα λατομεία όπου
έζησαν υπό συνθήκες αφάνταστα σκληρές. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν άντεξαν
στην πείνα, στη δίψα, στις αρρώστιες και στις κακουχίες. Πολλοί πουλήθηκαν ως
δούλοι. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατόρθωσαν να γυρίσουν με κάποιον τρόπο στην
Αθήνα.
Εντω μεταξύ στην Ελλάδα ο
Πελοποννησιακός Πόλεμος είχε ξαναρχίσει, μετά την αποτυχία της Νικείου Ειρήνης.
Διήρκησε άλλα 10 χρόνια, ως το 404 π.X., και έληξε με την οριστική συντριβή της
Αθήνας.
Σχολιάζοντας ο ιστορικός
Θουκυδίδης το μέγεθος της καταστροφής των Αθηναίων στη Σικελία, λέει
χαρακτηριστικά:
«Οὐδέν
ἐστίν ὃ,τι οὐκ ἀπώλετο…»
 | |||
| Θουκυδίδης (460 - 398 π.Χ.) |
Επιμέλεια
Πέτρος Βιτόπουλος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου