Σικελική Εκστρατεία (415 - 413 π.Χ.): Η συντριβή της αθηναϊκής δύναμης. (Α' μέρος).

Η εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία (415-413 π.Χ.)

Τα γεγονότα της αθηναϊκής εκστρατείας στη Σικελία περιγράφει ο Θουκιδίδης στη συγγραφή του Πελοποννησιακού Πολέμου. To 415 π.Χ. η ελληνική πόλη Έγεστα της Σικελίας βρισκόταν σε σύγκρουση με τον γειτονικό Σελινούντα, τον οποίο υποστήριζαν οι Συρακούσες, η πιο ισχυρή εκείνη την εποχή πόλη της Σικελίας.
Τότε οι Εγεσταίοι έστειλαν πρέσβεις στην Αθήνα ζητώντας τη βοήθειά τους επικαλούμενοι παλιούς συμμαχικούς δεσμούς ανάμεσα στις δυο πόλεις. Οι Αθηναίοι αποφάσισαν να ανταποκριθούν στο αίτημα των Εγεσταίων. Η απόφασή τους αυτή υποκινήθηκε από την επιθυμία των Αθηναίων να κατακτήσουν ολόκληρη τη Σικελία.

Την απόφαση αυτή ενίσχυσε με τους λόγους του ο Αλκιβιάδης, γόνος αρχοντικής και πλούσιας οικογένειας, ο οποίος φημιζόταν για την ευφυΐα του, τη φιλοδοξία του, αλλά και για την ανευθυνότητά του, το παράτολμο θάρρος του και τον έκλυτο βίο που διήγε. Έλπιζε, λοιπόν, να μεγαλώσει την περιουσία του με την κατάκτηση της Σικελίας. Έτσι, αγωνίστηκε με πάθος να πείσει τους Αθηναίους να αναλάβουν την εκστρατεία υπερισχύοντας του συνετού και απρόθυμου Νικία. Τελικά η εκστρατεία αποφασίστηκε και στρατηγοί του εκστρατευτικού σώματος ορίστηκαν ο Αλκιβιάδης, ο Λάμαχος και ο Νικίας παρά τη θέλησή του.

Τις παραμονές της αναχώρησης του εκστρατευτικού σώματος, μια πρωτοφανής περίπτωση ιεροσυλίας έλαβε χώρα στην Αθήνα. Ένα πρωί οι τετράπλευρες ερμαϊκές στήλες που είχαν λαξευμένη επάνω τους γενειοφόρο κεφαλή του Ερμή και που βρίσκονταν διάσπαρτες σε διάφορα σημεία της πόλης, οι Ερμαί, όπως τις έλεγαν, βρέθηκαν με τα πρόσωπα σπασμένα. Αναστατωμένοι οι Αθηναίοι θεώρησαν το γεγονός κακό οιωνό εν όψει της εκστρατείας αλλά και ταυτόχρονα την ενέταξαν σε ένα σχέδιο συνομωσίας για την ανατροπή της δημοκρατίας. Όρισαν λοιπόν υψηλή αμοιβή για όποιον έδινε πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψη των δραστών. Οι δράστες τελικά δεν βρέθηκαν ποτέ, ωστόσο οι φήμες έδειχναν προς τον κύκλο του Αλκιβιάδη. Αυτός αρνήθηκε την κατηγορία, ωστόσο δήλωσε πρόθυμος να δικαστεί. Τελικά αποφασίστηκε να αναχωρήσει κανονικά για τη Σικελία και η δίκη του να γίνει αμέσως μετά.

Ο στόλος ξεκίνησε από τον Πειραιά κατά τα μέσα του καλοκαιριού του 415 π.X. με πρώτο σταθμό την Κέρκυρα, όπου περίμεναν και συμμαχικά πλοία και στρατιώτες. Έτσι, ο συνολικός αριθμός των δυνάμεων ανήλθε σε 134 τριήρεις, 5000 οπλίτες, 480 τοξότες και 700 Ρόδιους σφενδονιστές. Η μεγάλη αρμάδα συνοδεύονταν με περισσότερα από 500 μεταγωγικά πλοία, τα οποία μετέφεραν προμήθειες.

Οι πόλεις της Σικελίας δεν υποδέχθηκαν καθόλου φιλικά το αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα. Οι περισσότερες δεν του επέτρεψαν την είσοδο στο έδαφός τους, μερικές μάλιστα του αρνήθηκαν ακόμη και τον ανεφοδιασμό με νερό.

(Ακολουθεί νέα ανάρτηση με τα γεγονότα της εκστρατείας).

Επιμέλεια

Πέτρος Βιτόπουλος