Επιστήμες & Αστρονομία στην Αρχαία Βαβυλώνα

Οι Βαβυλώνιοι επηρεασμένοι από τον Σουμεριακό πολιτισμό προόδευσαν ιδιαίτερα στην αστρονομία και τα μαθηματικά. Στην αστρονομία μάλιστα προόδευσαν σημαντικά καθώς ήταν αυτοί που έχτισαν τα πρώτα αστεροσκοπεία γνωστά μας ως ζιγκουράτ.

Σε κάθε πόλη της Μεσοποταμίας υπήρχαν τα ζιγκουράτ (ναοί) που ήταν φτιαγμένα από πλίνθινα κλιμακωτά επίπεδα. Ο ναός του θεού της Σελήνης ήταν τοποθετημένος στην κορυφή του ζιγκουράτ, σύμβολο της φυσικής και πνευματικής ανωτερότητας του θεού (δεν έχει διατηρηθεί). Οι τρύπες στο περίβλημα του ζιγκουράτ ίσως να είχαν ανοιχτεί για να μη σκάσουν τα πήλινα τούβλα την περίοδο των βροχών.

Οι Βαβυλώνιοι έχουν να παρουσιάσουν έναν πλούσιο και ονομαστό πολιτισμό. Ξεπέρασαν όλους τους ανατολικούς λαούς στις επιστήμες και στις τέχνες.

Κύριες επιστήμες θεωρούνταν η μαγεία και η τέχνη του εξορκισμού. Παράλληλα όμως ανάπτυξαν και άλλες επιστήμες. Στα Μαθηματικά έκαναν σημαντικότατες προόδους. Χρησιμοποιούσαν το "εξηκονταδικό σύστημα" στη μέτρηση. Κυρίως, όμως, οι Βαβυλώνιοι διάπρεψαν στην Αστρονομία. Βρήκαν τις εκλείψεις του Ήλιου και της Σελήνης. Ανακάλυψαν το ηλιακό ρολόι και την κλεψύδρα. Χώρισαν το χρόνο σε 12 σεληνιακούς μήνες. Οι 6 είχαν 30 μέρες και οι υπόλοιποι 29. Κάθε μήνας χωριζόταν σε 6 βδομάδες με 5 μέρες η καθεμιά. Κάθε τόσο, για να συμβαδίζει αρμονικά ο χρόνος με τις εποχές, συμπλήρωναν και ένα 13ο μήνα. Αλλά και στις άλλες επιστήμες, Γεωγραφία, Ιατρική, Ζωολογία και Χημεία οι Βαβυλώνιοι έκαναν προόδους. Όλες όμως οι επιστημονικές έρευνες ήταν στενά συνδεμένες με μαγείες και προλήψεις.

Οι ρίζες της δυτικής αστρονομίας βρίσκονται στη Μεσοποταμία και όλες οι δυτικές προσπάθειες για αυτή την επιστήμη είναι άμεσοι πρόγονοι της δουλειάς των Βαβυλωνίων. Οι γνώσεις μας για τους Σουμέριους είναι έμμεσες μέσω των πρώτων «Βαβυλωνιακών Αστρικών Καταλόγων» από το 1200 π.Χ.. το γεγονός ότι πολλά ονόματα του καταλόγου είναι στα Σουμερικά δηλώνει μια συνέχεια μέχρι την αρχή της εποχής του χαλκού.

Η ιστορία της αστρονομίας στη Μεσοποταμία και τον κόσμο γενικότερα ξεκινά με τους Σουμέριους που ανέπτυξαν το πρώτο σύστημα γραφής (τη γνωστή σφηνοειδή), γύρω στα 3500-3200 π.Χ.. Ανέπτυξαν ένα είδος αστρονομίας που είχε σημαντική επιρροή στο περίπλοκο βαβυλωνιακό σύστημα αστρονομίας.
Κατά τον 8^ο και 7^ο αιώνα π.Χ. οι Βαβυλώνιοι αστρονόμοι ανέπτυξαν μια νέα εμπειρική προσέγγιση της αστρονομίας. Ξεκινούν να μελετούν την φιλοσοφία σε σχέση με την ιδανική φύση του σύμπαντος και ξεκίνησαν να έχουν συνοχή τα προγνωστικά τους πλανητικά συστήματα. Αυτό ήταν μια σημαντική προσφορά στην αστρονομία και τη φιλοσοφία της επιστήμης και μερικοί λόγιοι χαρακτηρίζουν τη προσέγγιση αυτή ως την πρώτη επιστημονική επανάσταση των Βαβυλωνίων. Η νέα προσέγγιση στην αστρονομία υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε περαιτέρω από τους Έλληνες. Ελληνικές πηγές της κλασσικής εποχής καθώς και λατινικές χρησιμοποιούν συχνά τον όρο «Χαλδαίοι» για τους αστρονόμους της Μεσοποταμίας, οι οποίοι στην ουσία ήταν ιερείς που ειδικεύονταν στ ην αστρολογία και άλλες μορφές θεοποίησης.
Μόνο κομμάτια της βαβυλωνιακής αστρονομίας έχουν αποσωθεί σε πήλινες επιγραφές και επομένως η βαβυλωνιακή πλανητική θεωρία είναι αποσπασματική.

Επιμέλεια

Βαδράτσικας Χρήστος