Τα προϊόντα της χημικής βιομηχανίας δημιουργούν προϊόντα χρήσιμα για τον άνθρωπο αλλά προκαλούν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η χρήση νέων τεχνολογιών ωστόσο, μπορεί να μειώσει τις επιπτώσεις αυτές και να οδηγήσει σε εξοικονόμηση φυσικών πόρων.
Ένα εργοστάσιο πλαστικών στη νοτιοδυτική Ολλανδία χρησιμοποιεί γλυκό νερό για τη λειτουργία των εναλλακτών θερμότητας. Το αλμυρό ή υφάλμυρο νερό που υπάρχει στην περιοχή διαβρώνει τα μηχανήματα. Προς το παρόν, το κόστος αγοράς γλυκού νερού είναι μικρότερο από το κόστος καθαρισμού του υπάρχοντος. Ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα επιχειρεί να αλλάξει τα δεδομένα, χρησιμοποιώντας πιλοτικές μεθόδους για τον καθαρισμό του νερού. Οι ερευνητές δοκιμάζουν βελτιωμένα νανο-φίλτρα και νέες αποτελεσματικότερες μεμβράνες με στόχο να μετατρέψουν την ανακύκλωση των βιομηχανικών υδάτων, σε μια διαδικασία χαμηλού κόστους και άρα ανταγωνιστικής στην αγορά. Οι μεμβράνες επιτρέπουν στους υδρατμούς να περάσουν, διαχωρίζοντας τους από το αλάτι. Προς το παρόν, σημαντικό πρόβλημα παραμένει η περιορισμένη διάρκεια ζωής των φίλτρων. Αν το ζήτημα επιλυθεί, η νέα μέθοδος μπορεί να αποφέρει τεράστια πλεονεκτήματα, τόσο για την βιομηχανία όσο και για το περιβάλλον. Ποια είναι όμως η καλύτερη μέθοδος για τον καθαρισμό των βιομηχανικών υδάτων; Η απάντηση δεν είναι απλή. Κάθε χημικό εργοστάσιο μπορεί να επιλέξει ένα συνδυασμό διαφορετικών εργαλείων και μεθόδων, συμβατών με τη δική του αλυσίδα παραγωγής. Ένα εργοστάσιο παραγωγής χλωρίου στο Βέλγιο παραλαμβάνει βιομηχανικά απόβλητα από άλλα χημικά εργοστάσια της περιοχής και επιχειρεί, μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών, να τα ανακυκλώσει, μετατρέποντας τα σε γλυκό νερό και άλλα χρήσιμα υλικά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου