Πως οι δορυφόροι σώζουν μετανάστες

«Όταν ο καιρός είναι καλός και η θάλασσα ήρεμη, πολλοί μετανάστες προσπαθούν να φτάσουν στην Ιταλία. Σε μια μέρα λοιπόν, μπορεί να αντιμετωπίζουμε 25 με 26 περιστατικά ταυτόχρονα» υποστηρίζει ο Σίριο Φάε, αναπληρωτής συντονιστής Έρευνας και Διάσωσης, της ιταλικής ακτοφυλακής.

  Όποτε υπάρχει κλήση έκτακτης ανάγκης, ο χρόνος είναι κρίσιμος.

Η «Guardia Costiera», σώζει ζωές και είναι αποτελεσματική, όταν έχει ακριβείς πληροφορίες σχετικά με το που βρίσκεται ένα σκάφος. Η διαδικασία της έρευνας και διάσωσης βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις δορυφορικές τεχνολογίες.

«Σε αυτή την περιοχή πραγματοποιούμε επιχειρήσεις διάσωσης των μεταναστών. Στο χάρτη μπορείτε να δείτε τις ακτές της Σικελίας και της Λιβύης. Συνήθως οι μετανάστες χρησιμοποιούν δορυφορικά τηλέφωνα για να στείλουν σήμα κινδύνου, μόλις βρεθούν 10, 20 ή 30 μίλια ανοικτά των ακτών της Λιβύης. Με τη χρήση δορυφορικών τεχνολογιών, μπορούμε να εντοπίσουμε την πορεία εμπορικών και αλιευτικών πλοίων στη γύρω περιοχή. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αποφασίσουμε ποιο πλοίο είναι πιο κοντά, ποιο πλοίο μπορεί να βοηθήσει» δήλωσε στην κάμερα του euronews, ο Σίριο Φάε, αναπληρωτής συντονιστής Έρευνας και Διάσωσης, της ιταλικής ακτοφυλακής. Όλα τα είδη των δορυφόρων πλέον συμμετέχουν στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Κάποιοι, όπως ο ευρωπαϊκός «Sentinel» μεταφέρει ραντάρ και οπτικά όργανα, ενώ άλλοι, όπως ο «exactEarth» από τον Καναδά, διαθέτουν αυτόματα μηνύματα συστήματος αναγνώρισης των πλοίων.  Ο Κάρστεν Τόμπεχν, του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος μας μιλάει για όσα συμβαίνουν στο διάστημα:

«Το πρώτο στρώμα είναι η χαμηλή γήινη τροχιά, που κυμαίνεται από 500 έως 1.000 χιλιόμετρα. Εδώ έχουμε κυρίως τους δορυφόρους παρατήρησης της γης. Το επόμενο στρώμα είναι αυτό που λέμε η μέση γήινη τροχιά, περίπου 30.000 χιλιομέτρων, όπου έχουμε τα συστήματα πλοήγησης όπως το Galileo και το GPS. Το επόμενο επίπεδο, είναι πιο γνωστό, ως η γεωστατική τροχιά. Εδώ, μιλάμε για απόσταση τουλάχιστον 36.000 χιλιομέτρων. Η περιοχή αυτή φιλοξενεί τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και καταγράφει τις καιρικές συνθήκες σε πραγματικό χρόνο» δήλωσε ο Κάρστεν Τόμπεχν, στέλεχος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Η επεξεργασία των δεδομένων από τόσες πολλές πηγές, γίνεται στη Λισαβόνα, στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό για την Ασφάλεια στη Θάλασσα. Οι αξιωματούχοι του οργανισμού, παρακολουθούν όλα τα πλοία που πλέουν σε ευρωπαϊκά ύδατα. Σε σχεδόν πραγματικό χρόνο, καταγράφουν όλες τις πληροφορίες, όμως δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη χρήση δορυφόρων για την παρακολούθηση των πετρελαιοκηλίδων στη θάλασσα.  «Έχουμε το σύστημα ανίχνευσης πετρελαιοκηλίδας. Εδώ μπορείτε να δείτε την πετρελαιοκηλίδα που δημιουργήθηκε από ένα διερχόμενο πλοίο που ξεκίνησε από τις βρετανικές ακτές. Τώρα πρέπει να μάθουμε, ποιο είναι το όνομα του πλοίου, ποιος ρυπαίνει την θάλασσα. Μπορούμε να διασταυρώσουμε τα δεδομένα που έχουμε με τις θέσεις των πλοίων που γνωρίζουμε. Ο συνδυασμός των δεδομένων αποφέρει καρπούς. Εδώ, μπορούμε να δούμε την διαδρομή του πλοίου που προκάλεσε την πετρελαιοκηλίδα. Καταφέραμε να βρούμε τον ένοχο» υποστηρίζει ο Λινντέρτ Μπάλ, επικεφαλής επιχειρήσεων του «Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα». Ωστόσο, υπάρχουν περιορισμοί στον εντοπισμό της ρύπανσης από τους δορυφόρους.  «Σε καθημερινή βάση, οι δορυφόροι σκανάρουν την Ευρώπη δύο φορές. Οπότε έχουμε δύο ευκαιρίες να ψάξουμε για απορρίμματα που κάποιοι πετούν σε ευρωπαϊκά ύδατα. Όμως αυτό δεν φτάνει, δεν είναι επαρκές. Αν οι πλοιοκτήτες γνωρίζουν ποια είναι η τροχιά των δορυφόρων, τότε απλά επιλέγουν να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους, την ώρα που ο δορυφόρος δεν ψάχνει. Και αυτό είναι πραγματικά μεγάλο πρόβλημα» σύμφωνα με τον Λινντέρτ Μπάλ, επικεφαλής επιχειρήσεων του «Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα».

Εδώ, μπαίνει στο παιχνίδι, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος που συνεργάζεται με τους χρήστες και τη βιομηχανία, ώστε να βελτιωθεί η ασφάλεια στη θάλασσα.  «Ποιες είναι οι τρέχουσες ανάγκες των χρηστών, ποια είναι τα εργαλεία που σήμερα διαθέτουμε και ποια τα κενά, τα σημεία που πρέπει να γεμίσουμε στο χάρτη της γης, στους ανοιχτούς ωκεανούς με τις πληροφορίες που χρειάζονται. Τότε προσδιορίζουμε τα στοιχεία που λείπουν, και αναπτύσσουμε τα απαραίτητα εργαλεία. Είτε πρόκειται για επεξεργασία του εδάφους, για αλγόριθμους ή για την δορυφορική τεχνολογία της επόμενης γενιάς που περιλαμβάνει και δορυφορικά ραντάρ» δήλωσε ο Κάρστεν Τόμπεχν, στέλεχος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Εντός του 2016, θα εκτοξευτούν και άλλοι δορυφόροι. Θα καλύπτουν διαφορετικές τροχιές και έτσι θα γνωρίζουμε περισσότερα για όσα συμβαίνουν στη θάλασσα. Την ίδια ώρα η ακτοφυλακή, βασίζεται στους δορυφόρους, ώστε να φέρει αποτελέσματα στους τομείς έρευνας και διάσωσης.

«Σήμερα η δορυφορική τεχνολογία μας βοηθάει να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Βασικά, λύνει το δυσκολότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Αναφέρομαι στη λήψη των συντεταγμένων της θέσης ενός ανθρώπου ή ενός πλοίου. Εφόσον η δορυφορική τεχνολογία μας δίνει τα απαραίτητα στοιχεία, μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τις αρχές.Σε περιπτώσεις ανάγκης, κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου» δήλωσε στην κάμερα του euronews, ο Σίριο Φάε, αναπληρωτής συντονιστής Έρευνας και Διάσωσης, της ιταλικής ακτοφυλακής.

Από τη Λισαβόνα, ταξιδεύουμε στην Κολωνία, όπου έχουμε τακτική επικοινωνία με την «Ακαδημία Αστροναυτών». Πως είναι να ζει κανείς στο διάστημα; Αυτό είναι το ερώτημα, στο οποίο απαντά η Σαμάνθα Κριστοφορέτι:

«Γεια σας, είμαι η αστροναύτης Σαμάνθα Κριστοφορέτι και μόλις επέστρεψα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μετά από 200 μέρες. Ας μιλήσουμε για το διάστημα.  Το να ζεις και να εργάζεσαι στο διάστημα, αποτελεί μεγάλη πρόκληση, διότι τα πράγματα επιπλέουν, βρίσκονται στον αέρα. Αυτό ισχύει και για τους αστροναύτες. Είναι διασκεδαστικό, όμως είναι κάτι που πρέπει να συνηθίσεις. Στην αρχή είναι εύκολο να αποπροσανατολιστείς. Όχι σε σημείο απόγνωσης, όμως μπερδεύεσαι και αναρωτιέσαι τι είναι πάνω και τι κάτω. Όμως μερικές φορές ήθελα να πάρω κάτι, όμως κατέληγα να πιάνω κάτι άλλο. Τελικά, αλλού ήθελα να πάω και αλλού πήγαινα.  Όταν φτάσαμε στον σταθμό, ήμουν πολύ προσεκτική και για να κινηθώ, έπιανα με το ένα μου χέρι κάτι και αμέσως μετά, κάποιο αντικείμενο με το άλλο μου χέρι. Στη συνέχεια, μόλις απέκτησα εμπειρία, μόλις ένιωσα πιο άνετα, όλα έγιναν πιο εύκολα. Όταν το σώμα σου χωνέψει αυτή την τρισδιάστατη πραγματικότητα, τότε απογειώνεσαι και προσγειώνεσαι ακριβώς εκεί που θέλεις»